به رنگ گیلاس

از بال های سبز یک گوهر از توتیای چشم سه دختر می تراود شبنم اندوه بر گونه های ناز گلبرگت، نازنین مادر....... به رنگ گیلاس...

از در که آمدم، دل تنگت ز یاران گرفته بود

از آسمان چشمهای مهربانت، باران گرفته بود

از فراق دوست، در این صنعت غریب

با موج بغض، خدا را دست به دامان گرفته بود

موضوعات مرتبط: شعر

به رنگ گیلاس...

از حرف مردمان عجیب روزگار

از خش خش برگ های زرد

از شاخه های بی بر خشک بلند

رنجید و رفت.......

او که میهمان تازه ی بهار بود

با دست های اشتیاق سبز جوانه ها

تکه های آهنین را که نه،........

اندوه برای قلب رفیقش تراشید و رفت........

موضوعات مرتبط: شعر

به رنگ گیلاس...